صلح، شعاری جهانی است که نقیض آن یعنی جنگ، کیف پول ابرقدرت‌هاست اما موزه‌هایی نیز به نام صلح، توسط مردمان مختلف در گوشه گوشه جهان تشکیل‌شده تا یادمان بیاورد چقدر به آن محتاجیم. در اصفهان نیز فردی به نام مجید ملک‌زاده در خانه خود کلکسیونی از هنر و صلح را گردآورده چراکه معتقد است «صلح، پایدار خواهد شد، اگر هرکس، صالح باشد و آن را به نسل خود بیاموزد.»
حد فاصل میدان شهدا و خیابان تختی اصفهان، در کوچه شماره ۲۰، جایی که در و دیوار خانه‌ها ساده و سیمانی است، یک خانه در میانۀ کوچه، لعبت صلح را در میان دارد. در این خانه، صلح با نمادهای خاصی مثل خاک نشان داده‌شده؛ عنصری که همه مردمان جهان، روی آن زندگی می‌کنند و اگرچه در هر خطه‌ای رنگ و بوی خاص خود را دارد اما از ازل تن آدم‌ها را به هم پیوند داده است.
ملک‌زاده، خاک کشورهای مختلف جهان را در موزه خود گنجانده تا بگوید «ریشه تمام بشریت خاک است و نباید این نکته را فراموش کنیم. بنی‌آدم اعضای یک پیکرند. کالبد ما، خاک بی‌روحی است که در آفرینش از گوهر وجودی خداوند منان معنا گرفته و این نگرش، رحم در دل بشریت می‌آورد، اگر باور کنند که ما همه از خداییم و به‌سوی خدا بازمی‌گردیم.»
موزه کوچک صلح، در منزل شخصی ملک‌زاده، مأمنی برای مردم و دولت‌مردان است که در هر سفر خود به اصفهان، به دیدن آن می‌روند. آثار و صحبت‌های این موزه‌دار، تفکر صلح را در ذهن این بازدیدکنندگان ایجاد می‌کند؛ به این امید که به سهم خود گره‌ای از اوضاع نابسامان جهان باز کنند.
ملک‌زاده، معلمی است که فرزند خود را یک سفیر صلح پرورش داده؛ کودکی مسلط به چند زبان جهان، چراکه معتقد است راه نیل به صلح در آینده نزدیک، صالح پروری است. «این‌که باور صلح را گسترش دهیم و محیطی مملو از آثار صلح را در معرض دید عموم مردم قرار دهیم، جهان را به صلح مشتاق می‌کند و دیگر نیازی به هزینه‌های جهانی برای رسیدن به صلح نیست! هزینه‌ها و تلاش‌هایی که نیتی نیکو دارند اما به هدف نمی‌رسند.»
اینجا، جایی است که هنر، در خدمت صلح قرار دارد و فلز، این جسم سخت، با هنر درآمیخته تا باور نرم و لطیف صلح را به تصویر بکشد. دست سازه‌ها و لوح‌ها، تابلوها، کتیبه‌ها، با نمادهای کبوتر و زیتون، در این موزه فریاد صلح سر می‌دهند.
ملک‌زاده، این هنرمند، سه تابلوی دایره‌ای شکل را که هرکدام نمادهایی در دل طرح‌های رنگی دارد با سه موضوع معرفی صلح، چهره‌های صالح و ناصالح و طبیعت صلح‌جوی جهان به نمایش درآورده و امید دارد روزی این تابلوها به اثری جهانی بدل شوند. ملک‌زاده امید دارد که جهان، همسوی او، آثار موزه و آموزه‌هایش، بالاخره روزی صالح شود.
