ورود

ثبت نام



سفرنامه جمهوری آذربایجان

کشور آذربایجان با نام رسمی جمهوری آذربایجان (Azərbaycan Respublikası) و پایتخت باکو، در منطقه جغرافیایی قفقاز و در گذرگاه اروپا و آسیای جنوب غربی، در جوار دریای خزر قرار گرفته است. نوع حکومت جمهوری آذربایجان جمهوری پارلمانی چند حزبی با یک مجلس قانونگذاری است.
این کشور در جنوب رشته کوهای قفقاز و شمال رودخانه ارس در مجاورت دریای خزر واقع شده است. کشورهای همسایه ی جمهوری آذربایجان عبارت‌اند از: ایران، ارمنستان، ترکیه، گرجستان، روسیه، ترکمنستان و قزاقستان. جمهوری آذربایجان به 59 بخش، 11 شهر و 1 جمهوری خودمختار (نخجوان) تقسیم شده است.
اکثریت جمعیت جمهوری آذربایجان مسلمان شیعه هستند. ۸۹٪ جمعیت این کشور را مردم ترک ‌زبان تشکیل می دهند. در کنار زبان ترکی آذربایجانی به عنوان زبان رسمی این کشور، زبانهای روسی، ارمنی، کردی ،تالشی، عبری و لزگی نیز صحبت می‌شود. 89%  جمعیت جمهوری آذربایجان آذری و 11% تالشی، تات، ارمنی و غیره می باشد.
جمهوری آذربایجان از سال ۲۰۰۱ به عضویت شورای اروپا در آمده و سکولار است. به دلیل عدم وجود نهادهای دموکراتیک این جمهوری تازه استقلال یافته و از میراث های ساختار استبدادی اتحاد جماهیر شوروی هم چنان رنج می‌برد.

آب و هوا کشور آذربایجان
جمهوری آذربایجان دارای چندین نوع آب و هوای مختلف است. . به طور کلی شمال و شرق این کشور دارای آب و هوای نسبتاً خشک و کوهستانی است در حالیکه منطقه جنوب شرقی آب و هوای مرطوب و ملایم تری دارد. مناطق مرکزی این کشور شامل جلگه‌های وسیع مستعد کشاورزی است که توسط رود کورا آبرسانی می‌شوند. از لحاظ آب و هوائی درجه هوای متوسط در مناطق جلگه‌ای شمال و شرق کشور تا ۶ سانتیگراد در زمستان و ۲۶ سانتیگراد در تابستان می‌‌رسد، در حالیکه در مناطق کوهستانی غربی زمستانها تا ۹- در زمستان و ۱۲ درجه سانتیگراد در تابستان می‌‌رسدمناطق غربی شامل قره باغ و نخجوان نسبتاً مرطوب و کوهستانی هستند.

تاریخ کشور آذربایجان
جمهوری آذربایجان در گذشته به نام آلبانیای قفقاز یا آران و شیروان نامیده می‌شد.  جمهوری آذربایجان پس از جنگهای ایران روس و طی معاهده ترکمنچای به همراه دیگر شهرهای قفقاز جنوبی از خاک ایران جدا گردید و به روسیه تزاری ملحق شد و پس از آن اتحاد جماهیر شوروی میراث دار این تغییرات گردید.
در سال ۱۹۱۸ حزب مساوات با تحریک ترکان عثمانی و بر اساس عقاید پان‌ترکیسم دولتی تشکیل داد و نام آن را جمهوری مستقل آذربایجان نامید در سال ۱۹۲۰ این حکومت به وسیله بلشوویکها سرنگون گردید.
دوران باستان حدود نه قرن پیش از میلاد اقوام آریایی (مادها) در این سرزمین سکنی گزیدند و در قرون هفتم و هشتم پس از شکست ایرانیان و سقوط دودمان ساسانی اعراب بر این سرزمین مسلط شدند. سلجوقیان در دوره سلجوقیان حکمرانان محلی آذربایجان که خراج گزار سلجوقیان بودند این سرزمین را اداره می کردند.
جمهوری آذربایجان در سال 1918بدنبال فروپاشی روسیه تزاری اعلام موجودیت کرد. استقلال جمهوری آذربایجان در روز ۳۰ اوت ۱۹۹۱ در خلال فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی اعلام استقلال نمود. رهبری این جمهوری را محمد امین رسولزاده از حزب مساوات آذربایجان بر عهده داشت. سران این دولت نام آذربایجان را بر این جمهوری گذاشتند که با اعتراض روشنفکران ملی ایرانی آذربایجان روبرو شد. ولی به دلیل ضعف ایران و پشتیبانی بلشویکها نتیجه بخش نبود.

اقتصاد کشور آذربایجان
جمهوری آذربایجان در مقایسه با جمهوریهای تازه استقلال یافته اطراف خود در اثر بهره برداری از منابع نفتی و سرمایه گزاری پس از استقلال توسعه بیشتری پیدا کرده است. افزایش درآمدهای حاصل از قراردادهای نفتی بین المللی، اعتبارات صندوق بین المللی پول و بانک جهانی ، روند رو به رشد سرمایه گذاری خارجی، و مساعدت کشورهای اروپایی موجب شد تا اقتصاد نابسامان جمهوری آذربایجان کمی رو به بهبود گذارد.
استخراج نفت خام و گاز طبیعی، تولید فرآورده‌های نفتی، استخراج سنگ آهن، صنایع فلزی، تولید سیمان، مواد شیمیایی و صنعت پتروشیمی و منسوجات مهم‌ترین فعالیت صنعتی این کشور را تشکیل می‌‌دهد.
جمهوری آذربایجان همچنین تولیدکننده ی مواد کشاورزی نظیر غلات، پنبه، چای، سیب زمینی، توتون، میوه ها و سبزی‌ها می‌‌باشد.

فرهنگ، دین و مذهب
حدود ۷۰ درصد مردم جمهوری آذربایجان شیعه هستند و در مجموع ۹۳٫۴ درصد مردم این کشور مسلمان بوده و ۴٫۸ درصد مسیحی ارتدکس و بقیه (۲٫۴ درصد) پیرو کیش‌های دیگرند.
ادیان در هر جامعه ای شالوده های اساسی فرهنگ آن جامعه را تحت تأثیر می آورند. اکثر مردم آذربایجان را مسلمانان شیعه تشکیل می دهند. پیروان ادیان مسیحی ، یهودی و مسلمانان شیعه و سنی به درجات متفاوت در شکل گیری فرهنگ جمهوری آذربایجان نقش داشته اند.
فرهنگ مردم این کشو بنا به موقعیت جغرافیایی و میراث تاریخی متأثر از فرهنگهای مختلف منطقه قفقاز و خاورمیانه از جمله فرهنگهای ایرانی، ترکی ، روسی و اسلامی است. برگزاری جشن نوروز و موسیقی سنتی موقام نشانه های نزدیکی و تأثیر ماندگار و تاریخی به فرهنگ ایرانی هستند.
امروزه فرهنگ غربی با شدت بسیار رایج می گردد. بجز اکثریت آذربایجانی مردم ملتهای متفاوتی همچون ارمنی ها، کردها و تالشی ها در جنوب و شرق و لزگی ها و یهودی هاو تات ها در شمال به رنگارنگی زبانها و فرهنگ رایج افزوده اند.

جاذبه های گردشگری

  • ایچری شِهِر (içeri seher)

این شهر که در دوران پارینه سنگی ساخته شده است را با نام «ارگ باکو» نیز می شناسند. شهر ایچری در واقع شهر باستانی باکو است که با دیواری محصور شده است. خیابان ها باریک، کاخ های قدیمی و مسجدهای گوناگون با معماری های زیبا و جذاب از جمله دیدنی های ایچری شِهِر هستند. ارگ باکو در سال ۲۰۰۰ میلادی در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد. یچری شِهِر دو کاروان سرا، ۳ چشمه آب و ۲۳ محله دارد و مشهورترین جاذبه آن قلعه دختر است.

 

  • قلعه دختر (maiden’s tower)

این قلعه که به زبان ترکی «قیز قله‌سی» گفته می شود، ۲۹٫۵ متر طول، ۱۶ متر عرض و ۶ طبقه دارد. برای رسیدن به بالای برج دختر باید پله های مارپیچ را طی کنید تا از بالای آن نمای ۳۶۰ درجه از شهر را ببینید. جالب است که در گذشته این قلعه نیایشگاه آناهیتا و زرتشتی ها بوده است. این برج جزو میراث جهانی یونسکو است.

 

  • بِش بارماک داغی (beshbarmaq dag)

بش بارماک داغی به معنای «کوه پنج انگشت» یکی از جاذبه های طبیعی کشور آذربایجان است و حدود ۵۲۰ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است. این کوه یکی از مکانهای مقدس اذربایجان نیز هست و برای آذربایجانی ها ارزش بسیاری دارد

 

  • لاهیج (lahic)

لاهیج یکی از روستاهای باکو است و در دامنه های جنوبی قفقاز قرار گرفته است. این روستا با کمتر از یکهزار نفر جمعیت، گویش فارسی-تاتی دارند و بیشترین شهرت آن برای صنعت مسگری و صنایع مسی زیبای آن است. معماری فوق العاده بازار این روستا، مناظر طبیعی خیره کننده و چشم انداز کوهستان لحظه هایی مملو از آرامش را برای گردشگران رقم می زنند. قالی های این روستا نیز شهرت بسیاری دارند.

 

  • قوباستان (qobustan)

این کوه نیز از دیگر جاذبه های شهر باکو است. قوباستان کوه آتشفشانی عجیبی است که می توان انواع حجاری های روی سنگ عصر سنگ و برنز را روی آنها مشاهده کرد.

 

  • شکی (sheki)

یکی از زیباترین روستاهای آذربایجان شهر شکی است که در دل کوه واقع شده است. این شهر مملو از مساجد و کاروانسراهای زیبا است که همه به قرن ۱۸ میلادی تعلق دارند. این شهر حدود ۶۳ هزار نفر جمعیت دارد و در شمال غربی باکو واقع شده است.

 

  • خینالیق (khinalug)

خینالیق نام یک روستای کوهستانی دورافتاده در شمال شرقی آذربایجان است. اهالی این روستا به زبان خینالیق و ترکی آذربایجانی حرف می زنند و در آنجا آثار بسیاری از ایرانی های زرتشتی را میتوان مشاهده کرد. حدود یکهزار تات در این روستا زندگی می کنند و این روستا مملو از هندوها و بوداییان است.

 

  • ارگ قدیمی باکو (walled city of baku)

این ارگ را با نام ایچری شهر نیز می شناسند و از زمان پاره سنگی تاکنون محل زندگی انسان ها و قومیت های مختلف همچون ساسانی، زرتشتی، شیروانی، ایرانی، عربی، عثمانی و روسی بوده است. در این شهر قدیمی محصور شده در دیوارها می توانید کاخ شیروان شاه و قلعه دختر را ببینید. قصر شیروان شاه در قرن ۱۲ میلادی توسط سلسله شیروانی ساخته شده است که پس از زلزله در شاماخا، پایتخت خود را با باکو منتقل کردند. این ارگ در ساحل غربی دریای خزر واقع شده است و جزو میراث جهانی یونسکو به شمار می رود.

 

  • یانار داغ (yanar dag)

یانار داغ به معنای کوه سوزان همان طور که از نامش پیداست کوهی است که دایم در حال سوختن است. یانار داغ در فاصله کمی از باکو واقع شده است و حدود ۱۰ متر از آن به طور شبانه روز  در حال سوختن و شعله ور بودن است دلیل این آتش وجود گاز طبیعی در دل کوه است. در نزدیکی این کوه یک چایخانه سنتی قرار دارد که غروب ها می توان در آنجا نشست و منظره کوه را تماشا کرد.

به اشتراک بگذارید

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید